Een Dialoog tussen marionetten. Sergio Corazzini

Van dit gedicht zijn Nederlandse twee vertalingen verschenen. De eerste werd gemaakt door Anton van Duinkerken en verscheen in 1930 in het literaire tijdschrift Dietse Warande en Belfort. De tweede en naar mijn gevoel beste vertaling van een Dialoog tussen marionetten is van Frans van Dooren en staat in zijn bloemlezing Gepolijst albast.

Sergio Corazzini droeg het gedicht op aan de kunstenaar André Noufflard (1885-1968).

Dialogo di
marionette

Perché, mia piccola regina,
mi fate morire di freddo?
Il re dorme, potrei, quasi,
cantarvi una canzone,
ché non udrebbe! Oh, fatemi
salire sul balcone!

 Mio grazioso amico,
il balcone è di cartapesta,
non ci sopporterebbe!
Volete farmi morire
senza testa?

 Oh, piccola regina, sciogliete
i lunghi capelli d’oro!

 Poeta! non vedete
che i miei capelli sono
di stoppa?

Oh, perdonate!
Perdono.
Così?

 Così…?
Non mi dite una parola,
io morirò…

Come? per questa sola
ragione?

Siete ironica… addio!

 Vi sembra?

Oh, non avete rimpianti
per l’ultimo nostro convegno
nella foresta di cartone?

 Io non ricordo, mio
dolce amore… Ve ne andate…
Per sempre? Oh, come
vorrei piangere! Ma che posso farci
se il mio piccolo cuore
è di legno?

Dialoog tussen marionetten

-Waarom, m’n koninginnetje,
laat jij me sterven van de kou?
De koning slaapt: zou ik voor jou
geen liedje mogen zingen? Want
hij hoort nu niets. Och sta mij toe
naar jouw balkon te klimmen!

– 0 lieve vriend van mij,
’t balkon is van papier-maché,
‘r zou ons niet houden!
Je wilt mij toch niet zonder
hoofd hier laten sterven?

-Och koninginnetje, maak toch
je lange gouden haren los!

-Nee, dichter, je vergist je:
ze zijn gemaakt
van vlas!

-Pardon,
neem mij niet kwalijk!
-Zo dan?

-Och, wat bedoel je nu?
Wanneer je mij geen antwoord geeft,
dan ga ik dood …

-Hoezo? Alleen
om deze reden?

-Je bent ironisch… nou, adieu!

-Vind je?

-Denk jij dan echt niet meer
aan onze laatste afspraak
daar in ’t kartonnen woud?

-0 liefste, ik herinner me
er niets meer van… Och, ga je nu
voor altijd weg? Hoe graag zou ik
nog om je huilen. Maar hoe zal
ik daartoe ooit in staat zijn met
dit hartje dat van hout is?

Aantekeningen bij Een Dialoog tussen marionetten

  • Vertaling van Anton van Duinkerken. In: Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1930, p. 415-416. Link.
  • Zie hier voor een informatieve pagina over de jonggestorven Sergio Corazzini.
  • En hier voor de bloemlezing van Frans van Dooren.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.