Pier Paolo Pasolini Chronologie van zijn leven

Deze tijdtabel stopt niet op 2 november 1975. De dag dat Pasolini werd vermoord. De dichter was na zijn gewelddadige dood nooit afwezig uit de openbare leven van Italië. Zijn omvangrijke literaire en cinematografische nalatenschap is continue thema van onderzoek en studie. Met de herdenking van zijn 100-jarige geboortedag nemen de activiteiten in het hele land toe, maar vooral in de Italiaanse hoofdstad waar de dichter het grootste deel van zijn leven woonde en werkte. Het hier weergegeven document  “Pier Paolo Pasolini Chronologie van zijn leven” wordt af en toe bijgewerkt.

1922

  • 8 maart: Pasolini wordt geboren in Bologna. Zijn moeder is Susanna Colussi (1891-1981), onderwijzeres van beroep en afkomstig uit Casarsa in Friuli. Zijn vader is Carlo Alberto Pasolini. Carlo is infanterie officier.

1928

  • De vader wordt gearresteerd vanwege schulden.
  • Moeder verhuist met haar zoontjes Pier Paolo en Guido (1925-1945) naar haar geboorteplaats Casarsa.

1937

  • Het gezin verhuist naar Bologna. Pasolini bezoekt het gymnasium Galvani.

1939

  • Pier Paolo slaat de derde klas van het gymnasium over en in de herfst slaagt hij voor de eindexamens.
  • Hij gaat naar de Letterenfaculteit aan de Universiteit van Bologna. Elke dag leest hij ‘anderhalf boek’. Hij bezoekt regelmatig een filmclub. Hij is enthousiast over René Clair, Jean Renoir en Charlie Chaplin. En hij doet veel aan sport, met een voorliefde voor voetbal.

1942

  • 14 juli: Hij publiceert in het Friulisch de bundel Poesia in Casarsa. Hij betaalt zelf de uitgave.
  • In het nationaalsocialistische Duitsland neemt hij in de stad Weimar deel aan een bijeenkomst van studenten uit fascistische landen.
  • November: Hij werkt mee aan het tijdschrift Il Setaccio, dat wordt uitgegeven door de Bolognese afdeling van de fascistische jongerenorganisatie, Gioventù Italiana del Littorio. De term littorio is synoniem voor fascisme.

1943

  • 1 september: In Pisa volgt hij een opleiding voor officieren.
  • 8 september: De Duitsers nemen in Livorno zijn legereenheid  gevangen, maar    Pasolini neemt de benen naar Casarsa.

1945

  • 12 februari: Zijn broer Guido, drie jaar jonger, een verzetstrijder van de Osoppo-brigade, wordt tijdens het bloedbad van Porzûs gedood door communistische aanhangers van Tito.
  • 26 november. Aan de Universiteit van Bologna studeert hij magna cum laude af op een scriptie over de dichter Giovanni Pascoli.

1947

  • Hij wordt lid van de Partito Communista Italiana (P.C.I.) bij de afdeling San Giovanni in Casarsa. Van deze afdeling zal hij later voorzitter worden.
  • Twee jaar lang is hij leraar letterkunde aan de middelbare school van Valvasone, in de buurt van Casarsa.

1949

  • 26 oktober: Hij wordt aangeklaagd voor obsceen gedrag met minderjarigen.
  • De P.C.I. royeert hem ‘wegens morele en politieke onwaardigheid’.
  • De middelbare school van Valvasone ontslaat de leraar Pasolini.
  • 28 december: Hij wordt vrijgesproken van de beschuldiging van obsceen gedrag met minderjarigen.

1950

  • 28 januari: Pasolini verlaat hij Friuli en vestigt zich met zijn moeder voorgoed in Rome.
  • Zijn vader voegt zich na een jaar bij hen.

1951

  • December: Hij geeft les op een middelbare school in Ciampino.

1952

  • December: Hij bezorgt de bloemlezing Poesia dialettale del Novecento (Twintigste eeuwse poëzie in dialect). Uitgever: Guanda, 1952.

1953

  • Maart: Met de schrijver Giorgio Bassani werkt hij aan het script van de film La donna del fiume van regisseur Mario Soldati.

1955

  • April: Uitgever Garzanti publiceert de roman Ragazzi di vita. Het boek is een succes bij de lezers en de critici.
  • Op 21 juli dient de Italaanse minister-president bij het Openbaar Ministerie een aanklacht in vanwege het vermeende ‘pornografische karakter’ van het boek. De aanklacht leidt tot een proces.
  • Een jaar later wordt Pasolini vrijgesproken, mede dankzij de verklaringen van Giuseppe Ungaretti en Carlo Bo.
  • In mei richten Pasolini, Francesco Leonetti en Roberto Roversi in Bologna het tijdschrift Officina op. Het zal na 4 jaar ophouden te bestaan.

1956

  • Met Sergio Citti schrijft hij voor Fellini’s film Le notti di Cabiria de dialogen in het Romeinse dialect.

1957

  • Juni: Met de dichtbundel Le ceneri di Gramsci wint hij de belangrijke literaire prijs Viareggio.

1958

  • Mei: Bij uitgeverij Longanesi verschijnt de dichtbundel L’usignoli della chiesa cattolica.
  • 19 december: Zijn vader Carlo Alberto overlijdt.

1959

  • April: De roman Una vita violenta, Een gewelddadig leven, wordt genomineerd voor de literaire prijs  Strega.
  • De roman wint later de ‘Stad Crotone’ prijs.

1960

  • Januari: Hij speelt een rol in de film Il Gobbo van regisseur Carlo Lizzani. Zie hier een journaalfilmpje van 30 seconden over de acteur Pasolini.
  • September: Pasolini publiceert bij uitgeverij Garzanti de essaybundel Passione e ideologia, Hartstocht en ideologie.
  • 30 november: De uitgever Scheiwiller publiceert in 600 genummerde exemplaren Pasolini’s dichtbundel ROMA 1950: diario, Milaan: All’insegna del pesce d’oro.
  • December: Hij vertrekt naar India in gezelschap van Alberto Moravia en Elsa Morante. Hij verzorgt voor het dagblad II Giorno een serie reportages, die hij vervolgens publiceert in het boek L’odore dell’India.

1961

  • 31 augustus: Met zijn eerste film Accattone neemt neemt hij deel aan het filmfestival van Venetië.
  • 23 november: De première van Accattone in de Romeinse bioscoop Barberini wordt onderbroken door het geweld van een groep neofascisten.

1962

  • Maart: De film Una vita violenta wordt uitgebracht. Zie hier een wikipagina. De première vindt plaats in de Romeinse bioscoop Quattro Fontane. Aanwezig was ook de Italiaanse President Pietro Nenni. Zie hier een foto.
  • Mei: De roman Il sogno di una cosa, De droom over iets, komt in de boekhandel.
  • 22 september: De film Mamma Roma gaat in Rome in première in de bioscoop Quattro Fontane. In de hoofdrol Anna Magnani. Pasolini wordt bij het verlaten van de bioscoop aangevallen door een groep neofascisten maar hij laat zich niet intimideren.

Pier Paolo Pasolini chronologie

1963

  • 1 maart: De film La Ricotta, een van de vier episoden die samen de film RoGoPaG vormen, wordt in beslag genomen op beschuldiging van ‘belastering van de staatsgodsdienst’. De juridische actie werd in gang gezet door Giuseppe Di Gennaro, de Openbare Aanklager.
  • 7 Maart: Het vonnis is vier maanden gevangenisstraf. In hoger beroep volgt vrijspraak.
  • In het weekblad Espresso schrijft Alberto Moravia: ‘Het zou veel correcter zijn geweest om de regisseur de schuld te geven van het beledigen van de waarden van de Italiaanse kleine en middelgrote bourgeoisie.’
  • 27 juni: Hij reist naar het Heilige Land waar hij de documentaire Sopraluoghi in Palestina opneemt.

1964

  • 6 maart: Het Hoger Gerechtshof in Rome spreekt Pasolini vrij van de aanklacht ‘belediging van de staatsgodsdienst’.
  • Mei: Hij publiceert de dichtbundel Poesia in forma di rosa, Poëzie in de vorm van een roos.
  • 4 september: Op het filmfestival van Venetië wordt zijn film Il Vangelo secondo Matteo, Het evangelie volgens Matteüs, bekroont met de Zilveren Leeuw.

1966

Pier Paolo Pasolini Chronologie van zijn leven
2e druk, november 1975
  • Februari: Uitgeverij Garzanti brengt het boek Uccellacci e Uccellini: Un film di Pier Paolo Pasolini  op de markt.
  • 13 mei: Op het filmfestival van Cannes debuteert hij met de film Uccellacci e Uccellini.
  • September: Pasolini maakt zijn eerste reis naar Amerika. Oriana Fallaci interviewt hem voor het blad Europeo met de titel ‘Un marxista a New York’, Een marxist in New York.

1967

  • 26 oktober: In Venetië interviewt Pasolini de dichter Ezra Pound voor de Rai.

1968

  • 16 juni: Na de oproeren in Valle Giulia in Rome schrijft hij een gedicht waarin hij sympathiseert met de politieagenten. Het heeft als titel I Pci ai Giovani! en was bedoeld voor het tijdschrift Nuovì Argomenti. Het weekblad Espresso legt er de hand op en publiceert het eerder.
  • 4 september: In Venetië wordt zijn film Teorema in beslag genomen op beschuldiging van ‘obsceniteiten’.

1970

  • 12 december: Met politieke activisten van Lotta Continua filmt Pasolini de documentaire “12 december op Piazza Fontana”.

1971

  • 16 februari: De RAI televisie zendt de documentaire Le mura di Sana’a, De muren van Sana’a, uit. Pasolini filmde de documentaire in Noord-Jemen en was een appèl aan de Unesco.
  • April: Zijn dichtbundel Trasumanar e organizzar verschijnt.
  • 29 juni: De film Decameron wint de Zilveren Beer op het Festival van Berlijn

1972

  • April: Pasolini publiceert de essaybundel Empirismo eretico, Ketters empirisme.
  • 2 juli: Op het Filmfestival van Berlijn wint zijn film I racconti di Canterbury de Gouden Beer voor de beste film.

1973

7 januari: Pasolini debuteert met het artikel ‘Contri i cappelli lunghi’, Tegen lang haar, als medewerker van het dagblad Corriere della Sera.

1974

  • 24 mei: Met zijn film Il fiore di mille e una notte, Bloem van duizend-en-een-nacht, opgenomen in Perzië, Noord- en Zuid-Jemen, Nepal, Ethiopië en India, won hij de Special Grand Prix op het filmfestival van Cannes.
  • 10 juni: Na het referendum over echtscheiding schreef hij een artikel in de Corriere della Sera.
  • 14 november: In het dagblad Corriere della sera beschuldigt hij de politieke partij Democrazia cristiana (D.C.) en de rechtse partijen ervan dat zij de werkelijke aanstichters van de bloedbaden zijn. Hij definieert de P.C.I. als ‘Een schoon land in een smerig land. (Wat is dit voor staatsgreep? Ik weet het.)

1975

  • 19 januari: Zijn tekst ‘Sono contro l’aborto’, Ik ben tegen abortus, verschijnt. Heftige polemieken laaien op.
  • 1 februari: De tekst Il vuoto del potere, Het machtsvacuüm, verschijnt. De tekst gaat over de verdwijning van de publieke vrouwen.
  • Mei: Zijn artikelen die verschenen in de Corriere della Sera verschijnen in de bundel Scritti corsari, Piratenschrijfsels.
  • 2 november: In de nacht van 1 op 2 november wordt hij ernstig mishandeld en vervolgens met zijn eigen auto overreden. De moord vindt plaats bij de monding van de Tiber: de Idroscalo di Ostia (zie hier).
  • De politie arresteert de 17 jarige Pino Pelosi, een ‘jongen uit het leven’.
  • 6 november: De dichter wordt begraven in Casarsa. David Maria Turoldo leidt de begrafenisceremonie.
  • 22 november: Albert Moravia houdt een ontroerende toespraak op het Filmfestival van Parijs ter gelegenheid van de voorvertoning van de film Salò o Le 120 giornate di Sodoma. De film zal een gecompliceerde juridische geschiedenis hebben.

1976

  • 26 april: De rechtbank veroordeelt Pino Pelosi tot gevangenis van negen jaar, zeven maanden en tien dagen voor ‘moord in samenwerking met onbekenden’.

1992

  • Uitgeverij Einaudi publiceert postuum de roman Petrolio .

2005

  • 7 mei: In een interview met de omroep Rai Tre beweert Pelosi dat hij het niet schuldig is aan de moord op Pasolini, maar drie onbekenden uit Zuid-Italië.

2015

  • 25 mei: Het gerechtelijk onderzoek naar de moord op Pier Paolo Pasolini wordt definitief afgesloten.

Aantekeningen bij Pier Paolo Pasolini Chronologie van zijn leven

  • Zie hier voor de andere artikelen over Pasolini op di weblog.

 

Historische Wijken van Rome

Tijdens de heerschappij van keizer Augustus organiseerde men de stad in veertien regiones, districten die weer onderverdeeld waren in vici, wijken. In modern Italiaans spreken we van ‘rioni’. De beste vertaling lijkt de Nederlandse term ‘wijken’. Zie hier de tweeëntwintig Historische Wijken van Rome.

Historische Wijken van Rome

De 14 oudste ‘rioni’ of districten liggen natuurlijk pal in wat nu het centrum van de stad is en ooit het antieke Rome was. De nummering in Romeinse cijfers bleef door de eeuwen heen onveranderd. In de middeleeuwen en tijdens de kerkelijke staat bleef de oorspronkelijke opzet en inrichting van de rioni vrijwel gelijk.

In 1870 werd Rome deel van het koninkrijk Italië en in 1871 de hoofdstad van het land. Voor de stad begon een periode van ingrijpende stedebouwkundige veranderingen. De Rione I Monti werd in 1874 opgesplitst en zo ontstond Rione XV Esquilino. In 1921 kwamen er nog 7 rioni bij. Zie hier. Bij nummer XXII hield het op. Voor de latere stadsuitbreidingen buiten de Muren werd de term ‘quartiere’ gebruikt. In Google Maps vindt men alle rioni gemarkeerd. Tik in ‘Rione’ plus de naam en het kaartje staat op uw scherm.

Alle XXII rioni hebben hun logo. En verder is het aardig om te melden dat de straatnamen in het centrum van Rome gebeiteld zijn in een marmeren naamplaat. In het midden de straatnaam en rechtsboven de letter R. en het nummer van de rione. Wellicht ten overvloede: het gaat om de naamplaten bevestigd op de gebouwen.

 

De huidige 22 Rioni (binnen de Muren)

I Monti
II Trevi
III Colonna
IV Marsveld (Campomarzio)
V Ponte
VI Parione
VII Regola
VIII Sant’Eustachio
IX Pigna
X Campitelli
XI Sant’ Angelo

XII Ripa
XIII Trastevere
XIV Borgo
XV Esquilino
XVI Ludovisi
XVII Sallustiano
XVIII Castro Pretorio
XIX Celio
XX Testaccio
XXI Saba
XXII Prati

Terminologie

  • Rione. De term rione, bij de meervoudsvorming vervangt men de ‘e’ met een ‘i’, verwijst voornamelijk naar de historisch gegroeide stadsindeling van  Rome. De historische begrenzing zijn de Aureliaanse Muren. In totaal zijn er 22  Rioni. Aan het nummer gaat de letter R. vooraf.
  • Quartiere. Letterlijk ‘kwartier’, maar bijna altijd vertaald met wijk’. De moderne stadsuitbreidingen buiten de Muren noemt men quartieri, wijken. In het hedendaagse Italiaans worden beide termen nogal eens als synoniemen gebruikt. In totaal zijn er 35 Quartieri. Aan het nummer gaat de letter Q. vooraf.

 

Aantekeningen bij Historische Wijken van Rome

  • Zie voor de organisatie van de stad in regiones deze wikipediapagina.
  • Er bestaan diverse monografiën over de Romeinse historische wijken. De meeste teksten zijn geschreven vanuit een cultuur-historisch perspectief. De rione is ook een belangrijk thema in de historische stedebouwkunde.
  • Belangrijk is de reeks ‘Guide rionali di Roma’. Zij verscheen in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw en omvat iets meer dan vijftig deeltjes.  Gedetailleerde besprekingen van straten en gebouwen en veel z/w afbeeldingen.
  • Zie hier voor een algemene wikipedia pagina over de rioni in Rome.
  • Een handig overzicht van de wijken is het boek: I quartieri di Roma. Roma: Newton Compton editori, 2006. Er zijn zeven auteurs die elk één of meer wijken volgens een vast stramien beschrijven: een historisch overzicht en daarna enkele wandelingen door de wijk. Er worden 32 wijken beschreven. Inmiddels zijn er in Ostia nog drie wijken bijgekomen.
  • Voor een wikipedia pagina zie hier. Daar ook een Engelse versie.
  • Behalve het stedebouwkundige perspectief kent de stad ook een indeling op  bestuurskundig niveau en als derde de sector van de toponymie.

 

De Fonteinen van Rome

De Fonteinen van de Eeuwige Stad laten in de herinnering van haar bezoekers hun sporen achter. Maar er bestaat voor het publiek helaas geen online overzicht van de Fonteinen van Rome. Ik ken twee boeken die dit verlangen het dichtst benaderen. Het eerste is van Willy Pocino, Le fontane di Roma, (2004). Het tweede schreef Marvin Pulvers, Roman fountains (2002) en gaf het boek uit in een Engelse editie. Natuurlijk kan men voor afbeeldingen ook terecht op het internet. Maar daar ontbreekt het aan de systematiek, die nodig is om de betekenis van deze kunstwerken goed te begrijpen.

De Fonteinen van Rome Een overzicht
De Fontein van Mozes, ofwel dell’Acqua Felice.

Om de Romeinse fonteinen ordentelijk te kunnen bespreken, plaatst men ze wel in categoriën. Ik noem er een paar:

      1. de antieke fonteinen
      2. de kleinere fonteinen
      3. de monumentale fonteinen.

Binnen deze categoriën zet men ze gewoonlijk in een historisch-chronologische volgorde.

Schoonheid en nut

Twee aspecten dient men bij de fonteinen in het oog te houden: de schoonheid en het nut. De monumentale fonteinen roemt men veelal vanwege de esthetische kwaliteiten van kunsthistorische en architectonische aard. Als voorbeeld moge dienen Gian Lorenzo Bernini’s Vierstromenfontein op Piazza Navona, waarin de beroemde artiest bouw- en beeldhouwkunst magistraal integreert. De faam van Rome groeide door dit type fonteinen enorm en navenant haar nooit verminderde aantrekkingskracht op de rest van de wereld.

Voor het leven van de Romeinen waren de minder spectaculaire fonteinen en fonteintjes echter van groot belang. Zij zorgden in vroeger tijden immers voor het drinkwater. Wat de waterput was op het platteland, was de fontein in de kleine en grotere dorpen en steden. Die functie is met de komst van de waterleiding in de huizen verdwenen, maar zeker niet minder van belang zijn de talloze fonteinen en fonteintjes in de stad om zich gedurende het warme seizoen aan te laven.

Verbonden met de geschiedenis van de fonteinen van Rome waren de elf antieke acquaducten.

Aantekeningen bij De Fonteinen van Rome

  • Voor een bibliografie klik hier.
  • Zie hier de pagina wikipedia (it). Daarnaast aanbevolen de Engelse wikipagina.
  • Klik hier (wiki NL) voor een geschiedenis van de aquaducten in Rome.
  • En hier de webstite van het gemeentebedrijf ACEA. De afkorting staat voor Azienda Comunale Elettricità e Acqua. Het ligt voor de hand dat dit gemeentebedrijf wel beschikt over een database die de gegevens over de fonteinen bevat.
  • Handig is zeker een blik op het kalendarium van Rome. Zie de verwijspagina naar de jaren sinds 1870.