Categorie: 20e eeuw: 2e-helft

Poëzie uit de tweede helft van de twintigste eeuw, ofwel het Secondo Novecento.

Geplaatst op

Maria-Luisa Spaziani Italiaanse dichteres

De Italiaanse dichteres Maria-Luisa Spaziani kwam op 7 december 1922 in Turijn ter wereld. Zij overleed in Rome op 30 juni 2014. Ze bracht een twintigtal dichtbundels op haar naam en beoefende met succes het beroep van vertaalster uit het Frans en het Engels. Van Marguerite Yourcenar vertaalde zij vier boeken.

Bloemlezing van haar gedichten

Maria-Luisa Spaziani Italiaanse dichteres
Spaziani in 2000

In de laatste jaren van de vorige eeuw maakte Spaziani uit haar werk een omvangrijke selectie voor de bloemlezing Poesie 1954-1996, die zij in 2000 bij Mondadori uitbracht. Silvio Ramat interviewde haar over het boek voor het tijdschrift Poesia. Hij vroeg haar of deze selectie uit tweeënveertig jaar dichten ook een soort autobiografie is.  Haar antwoord was bevestigend. Hieronder uit het interview een citaat waarin zij nader op dit punt ingaat.

Leven en poëzie

Zeker, poëzie weerspiegelt het leven, is gemaakt van dagelijkse voorvallen. Natuurlijk is poëzie ook een betrouwbare spiegel van de gevoelens die als inspiratiebron dienen voor de verschillende verhalen, de brilliante of bittere episoden van het leven. Men vindt in dit boek bovendien de veranderende achtergrond: mijn jongere jaren in Parijs (mijn zeer geliefde tweede vaderland, dat trouwens in al mijn boeken aanwezig is); Milaan in de jaren vijftig en zestig, de prachtige periode van het College Treviglio waar ik les heb gegeven aan de lyceum afdeling. Dan de ontdekking van Rome in de jaren zestig. En natuurlijk mijn ervaringen in Sicilië, want ik heb immers negentien jaar lesgegeven aan de Universiteit van Messina, de stad met het mediterrane licht en van de diep doorleefde fabels. En tot slot het Rome van nu:  Via del Babuino waar ik al vierenveertig jaar woon.

De bundel Poesie 1954-1996 werd in 2011 herdrukt in de serie “Oscar” van de uitgeverij Mondadori en omvat 320 pagina’s. De verzamelde gedichten werden uitgegeven in 2012 onder de titel Tutte le poesie (Alle gedichten). Het verscheen in de beroemde reeks I Meridiani van Mondadori en omvat 1864 pagina’s dundruk .

Nederlandse vertalingen

Catherina Ypes nam Spaziani’s gedicht Het dorp van mijn moeder op in haar bloemlezing Olijven en zilveren populieren uit 1960. Zie hier voor de bloemlezing.

Aantekeningenbij Maria-Luisa Spaziani Italiaanse dichteres

  • Voor het interview zie het tijdschrift Poesia. Mensile internazionale di cultura poetica, Milaan, 13 (2000) 142, p. 17.  De foto komt uit hetzelfde nummer.
  • Zie de Wikipedia pagina in het Italiaans. Een Nederlandse bestaat (nog) niet.
  • Bekijk ook de pagina met de Italiaanse schrijfsters en schrijvers op di blog.

 

Geplaatst op

Dorp van mijn moeder. Een gedicht van Maria Luisa Spaziani

Maria Luisa Spaziani werd op 7 december 1922 geboren in Turijn. Zij overleed in 2014. Het lijkt mij aardig om haar geboortedag te gedenken met een van haar bekendste gedichten. De onderstaande versie van Het dorp van mijn moeder werd gemaakt door  Catherina Ypes, die het gedicht in 1960 publiceerde in haar tweetalige bloemlezing Italiaanse poëzie uit de eerste helft van de twintigste eeuw.

Het dorp van mijn moeder

Naakte bomen in een naakt seizoen
tegen de hemel van het dorp van mijn moeder,
waar het water kolkt in de vaarten
tussen het verdroogde gras
en de handen van de kronkelende wingerd zich
wanhopig heffen in de nevel.
Gotisch en licht bloeit de herfsttijloos
– bloem van de oudste elegie –
langs mijn Sirmana,
trage winterhemel, voortgesleept
naar geen enkele monding.
Soms vliegen een paar vogels
langs de hemel van het dorp van mijn moeder.
Bijwijlen houden zij stil
tussen de staken van de wijngaarden,
of ‘s avonds, in wijde kringen boven de eindeloze
horizon van heuvels,
in de stilte van de vrieskou die ook de maan
doet verstenen,
snijden zij in de lucht
hun dronken kreet.

Go to top

Het gaat in het gedicht om het niet genoemde dorp Mongardino. Het ligt in de heuvelachtige provincie Asti, die deel uitmaakt van de regio Piëmont op ongeveer 65 kilometer zuid-oostelijk van Turijn.

Spaziani publiceerde haar gedicht ‘Het dorp van mijn moeder’ in 1954 in de bundel Le acque del sabato. Hieronder het omslag.

Het dorp van mijn moeder

Terzijde. Een aardige coïncidentie is dat Marga Minco in jaren vijftig van de vorige eeuw een boeiend kort verhaal publiceerde met dezelfde titel. Tussen beide kunstwerken bestaat geen enkele inhoudelijke overeenkomst. De context en de motieven zijn geheel verschillend.

Aantekeningen bij het gedicht van Maria Luisa Spaziani

  • Voor een korte informatieve pagina over haar zie hier op dit weblog.
  • Voor de bloemlezing van Catherina Ypes zie hier.
  • Andere Nederlandse vertalingen van haar poëzie zijn mij niet bekend.
  • De enige toelichting betreft het woord Sirmana in vers 9. Het zou gaan om een klein riviertje in de omgeving van het geboortedorp van haar moeder.

 

Geplaatst op

Francesco Guccini over Auschwitz in een lied uit 1964

Francesco Guccini over Auschwitz in een lied uit 1964
Francesco Guccini in 2016 (bron wiki)

Op 14 juni 2020 werd de populaire Italiaanse zanger 80 jaar. Francesco Guccini over Auschwitz gaat over een lied uit 1964. De titel is ‘Auschwitz. Lied van het kind in de wind’.

Toen hij op 14 juni 1940 werd geboren, waren er nog maar vier dagen verstreken na de Italiaanse oorlogsverklaring aan Engeland en Frankrijk. Italië schaarde zich daarmee definitief aan de kant van de Duitse agressor, die negen maanden eerder in Europa een oorlog had ontketend waarbij in korte tijd de hele wereld zou worden betrokken en tot 1945 zou gaan duren.

Over de meest tragische van de gebeurtenissen uit die periode, de moord op zes miljoen Joden door de Duitse nationaalsocialisten, schreef Guccini in 1964 het lied “Auschwitz. Lied van het kind in de wind”.

Vertalingen

Van dit lied bestaan veel vertalingen waaronder ook een Nederlandse.  Op de website AntiwarSongs vindt u de verschillende versies. Guccini heeft het lied in wat kortere en langere versies gezongen: deze op YouTube is uit 1982.

In 1964 had hij in de periode van voorbereiding op een tentamen Latijn het lied tijdens een onderbreking gemaakt, zowel de muziek als de tekst. Enkele weken ervoor had hij een boek gelezen: Tu passerai per il camino, ofwel: Jij zult door de schoorsteen gaan.

Guccini vertelt deze herinnering in deze video uit 2014 tijdens de presentatie, in een zaal van het Italiaanse parlement, van de documentaire over de reis naar Auschwitz. Die reis had hij samen met een groep scholieren gemaakt, dus vijftig jaar na de compositie van het lied. Zijn geheugen liet hem echter in de steek, want hij schrijft het boek toe aan Primo Levi, maar het was in werkelijkheid van de hand van de verzetsman Vincenzo Pappalettera (1919-1998).

Het is een aangrijpend boek over het kamp Mauthausen en kwam voor het eerst uit in 1965. Pappalettera was één van de wat meer dan 1400 Italiaanse overlevenden. Bijna 5100 Italianen werden er dood de nazi’s vermoord. Ik neem aan dat de zanger Levi’s befaamde boek over Auschwitz had gelezen, Is dit een mens, waarvan de eerste editie dateert uit 1947. Het boek van Pappalettera zou immers pas in 1965 verschijnen!

Het zij hem vergeven.

Vertaling

Hieronder de Nederlandse versie. Van wie de vertaling is, wordt niet vermeld.

Auschwitz. Lied van het kind in de wind

Bij duizenden zijn kinderen
Door de schoorsteen weggevlogen
En zo ben ik ook, in de rook,
En nu ben ik in de wind,
Nu ben ik in de wind.

Het sneeuwde in Auschwitz,
De rook ging langzaam op
In de koude winterdag
En nu zijn we in de wind,
Nu zijn we in de wind.

In Auschwitz, hoeveel mensen!
Men allemaal in ’t zwijgen…
Zo raar, dat een kind
Niet glimlacht in de wind,
Niet glimlacht in de wind.

Ik vraag mij, hoe kan een mens
Zijn broeder zo licht doden?
Niettemin zijn miljoenen
In wind opgegaan,
In wind opgegaan.

Nogmaals dondert het kanon,
Met bloed zijn deze onmensen
Niet nog verzadigd,
En nog zijn we in de wind,
En nog zijn we in de wind.

Ik vraag mij, wanneer zal’t zijn?
Wanneer zullen we leren
Te leven, en niet te doden?
Zal de wind eindelijk ophouden?
Zal de wind eindelijk ophouden?

Ik vraag mij, wanneer zal’t zijn?
Wanneer zullen we leren
Te leven, en niet te doden?
Zal de wind eindelijk ophouden?
Zal de wind eindelijk ophouden?

Het Italiaanse origineel:

Auschwitz

Son morto con altri cento
Son morto ch’ero bambino
Passato per il camino
E adesso sono nel vento,
E adesso sono nel vento.

Ad Auschwitz c’era la neve
Il fumo saliva lento
Nel freddo giorno d’inverno
E adesso sono nel vento,
E adesso sono nel vento.

Ad Auschwitz tante persone
Ma un solo grande silenzio
È strano, non riesco ancora
A sorridere qui nel vento,
A sorridere qui nel vento

Io chiedo, come può un uomo
Uccidere un suo fratello
Eppure siamo a milioni
In polvere qui nel vento,
In polvere qui nel vento.

Ancora tuona il cannone,
Ancora non è contenta
Di sangue la belva umana
E ancora ci porta il vento,
E ancora ci porta il vento.

Io chiedo quando sarà
Che l’uomo potrà imparare
A vivere senza ammazzare
E il vento si poserà,
E il vento si poserà.

Io chiedo quando sarà
Che l’uomo potrà imparare
A vivere senza ammazzare
E il vento si poserà,
E il vento si poserà.

Go to top

Aantekeningen bij Guccini Gedicht over Auschwitz – 1964

  • Vincenzo Pappalettera, Tu passerai per il camino. Vita e morte a Mauthausen, Milano: Mursia, 1965. Hier de omslag. In de tweede helft van de jaren zestig kreeg het boek vele herdrukken, in 1970 de negentiende. De onderzoekr Giuseppe Mayda schreef in zijn monografie uit 2008 dat het succes van het boek van Pappalettera te danken was aan de nieuwe gegevens die het bood. Die betroffen met name de laatste dagen vóór en de bevrijding van het kamp. Ook de bekentenis, op het laatste moment voor zijn dood, van de commandant, de SS kolonel Franz Ziereis, was nieuwe informatie voor de meeste Italiaanse lezers.
  • Mayda’s historische monografie over kamp Mauthausen: Giuseppe Mayda, Mauthausen. Storia di un lager. Bologna: Il Mulino, 2008. Hier voor de kaft.
  • Een wikipedia pagina over Francesco Guccini.