Sam Waagenaar fotograaf schrijver en biograaf

Samuel Waagenaar woonde de langste tijd van zijn leven in Rome: van 1946 tot 1992. Hij werd op 10 januari 1908 in Amsterdam geboren en stierf in Blaricum op 16 april 1997. In 1992 keert hij terug naar Nederland en gaat in het Rosa Spier Huis te laren wonen. In 1993 opent daar een tentoonstelling van zijn werk getiteld: ‘Sam Waagenaar kijkt naar mensen’. Hij publiceerde een tiental boeken, maar zijn grootste roem verwierf hij met zijn biografie van Mata Hari. De onderstaande tekst Sam Waagenaar fotograaf schrijver is een bio-bibliografische schets.

Amerika

Waagenaar en zijn broer emigreerden in 1929 naar Amerika. Van 1934 tot 1942 woont hij in Hollywood waar hij in het laatste jaar (1942) in negen Amerikaanse antinazi-films acteert. In 1943 neemt hij dienst in het leger en volgt een trainingskamp in Canada voor spionagewerk en wordt gestationeerd in Londen als press officer. Van 1944 tot 1946 is hij in Parijs waar hij op 25 augustrus de bevrijding fotografeert. Hij werkt voor de International News Service. In Europa bezoekt hij diverse concentratiekampen en het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Hij verslaat fotografisch de zittingen van de Neurenberg rechtszaak. In 1946 vertrekt hij naar Rome waar hij 45 jaar zal wonen en werken als free-lance fotograaf en schrijver. Hij werkt voor ABC, Camera Press, Newsweek, de North American Newspaper Alliance, Pix Inc., Rapho, La Tribune des Nations en ten slotte Die Weltwoche.

De fotoboeken

In 1957 verschijnen zijn eerste twee fotoboeken. Het eerste over Azië en het tweede over landen rondom de Rode Zee. Voor het boek De kleine vijf selecteert hij foto’s die hij maakte in Liechtenstein, San Marino, Monaco, Vatican, Andorra. In de landen die hij bereisde maakte hij ook systematisch foto’s van kinderen en vrouwen. Van dat materiaal stelt hij vervolgens in thematische boeken samen. In 1961 begeleidt een tentoonstelling het boek Vrouwen van Israël.

De fotoboeken zijn het resultaat van een bijzonder reislustige fotograaf. Hij heeft een voorkeur voor het genre portretfotografie.

De Mata Hari biografie

Met de Leeuwardense Margaretha Geertruida Zelle werd Waagenaar al in 1930-1931 geconfronteerd vanwege zijn betrokkenheid bij de film waarin Greta Garbo de rol van Mata Hari vertolkte.

Ter voorbereiding van de biografie sprak Waagenaar in Nederland, Duitsland en Frankrijk met tijdgenoten van Margaretha Zelle. Hij ontmoette haar broer en andere mensen die haar goed hadden gekend. Van haar voormalige dienstmeisje Anna Lintjens ontving Waagenaar twee albums met foto’s en krantenknipsels. De vele gesprekken en de albums werden de basis voor zijn biografie.

De joden van Rome

Het boek verschijnt in de jaren zeventig in drie talen. De Engelse en de Italiaanse edities verschenen in 1972. Het lijkt wel zeker dat Waagenaar de tekst had geschreven in het Engels. Een bevestiging van deze hypothese verschaft de titelpagina van de Italiaanse editie, want die vermeldt de naam van de Romeinse vertaalster Giacometta Cantatore Limentani. Zij had de tekst uit het Engels in het Italiaans overbracht. In het colofon ontbreekt echter elke verwijzing naar een gedrukte uitgave.

Sam Waagenaar fotograaf schrijver en biograaf

Bibliografie van Sam Waagenaar schrijver fotograaf

  1. Asien. München : Süddeutscher Verlag, 1957. Het is een fotoboek met tekst in vier  talen: Duits, Engels, Frans en Italiaans. 
  2. Länder am Roten Meer. München : Süddeutscher Verlag, 1957. Het is een fotoboek met tekst in drie talen: Duits, Engels en Frans.
  3. Kinderen kennen geen grenzen. Utrecht: Bruna, 1958. Engelse editie: Children of the World: A Photobook by Sam Waagenaar. London: André Deutsch, 1959.
  4. Vrouwen van Rome: Een fotoboek van Sam Waagenaar. Utrecht: Bruna, 1959.
  5. De kleine vijf. Utrecht: Bruna, 1960. Meertalige uitgave.
  6. Vrouwen van Israël. Utrecht: Bruna, 1961. De Amerikaanse uitgave: Women of Israel. New York: Schocken Books, 1961.
  7. Kinderen van Israël. Utrecht, Bruna, 1961.
  8. The murder of Mata Hari. London: Barker, 1964.. Vertaald in zeven talen. Later verschenen herziene en uitgebreide edities.  De Duitste vertaling verschijnt nog in hetzelfde jaar: Sie nannte sich Mata Hari. Hamburg: Schröder, 1964.
  9. Il ghetto sul Tevere. Milaan: Mondadori, 1972.
  10. The Pope’s Jews. La Salle: Open Court, 1974. Engelse herziene editie bij de Alcove Press in London. De beide Engelse edities zijn gebaseerd op de Italiaanse uitgave.
  11. De joden van Rome. Bussum: Van Holkema & Warendorf, 1978. De vertaling is uit het Engels.
  12. Holland op z‘n malst : koddige en ernstige opschriften op luiffels, wagens, glazen, borden, graven, en elders. Delft: Elmar, 1978.

Aantekeningen bij Sam Waagenaar fotograaf schrijver en biograaf

  • Over Waagenaar bestaat alleen een korte Duitse wikipedia pagina. Zie hier.
  • Zie hier een wikipediapagina over Greta Garbo in de rol van Mata Hari (1931).
  • In het archief van het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam zijn ruim twaalfhonderd foto’s van Waagenaar opgenomen. Zie hier.
  • Over Giacoma Limentani zie hier enkele artikelen op deze website.

 

Historische Wijken van Rome Een overzicht van de rioni

Tijdens de heerschappij van keizer Augustus organiseerde men de stad in veertien regiones, districten die weer onderverdeeld waren in vici, wijken. In modern Italiaans spreken we van ‘rioni’. De beste vertaling lijkt de Nederlandse term ‘wijken’. Zie hier de tweeëntwintig Historische Wijken van Rome.

Historische Wijken van Rome

De 14 oudste ‘rioni’ of districten liggen natuurlijk pal in wat nu het centrum van de stad is en ooit het antieke Rome was. De nummering in Romeinse cijfers bleef door de eeuwen heen onveranderd. In de middeleeuwen en tijdens de kerkelijke staat bleef de oorspronkelijke opzet en inrichting van de rioni vrijwel gelijk.

In 1870 werd Rome deel van het koninkrijk Italië en in 1871 de hoofdstad van het land. Voor de stad begon een periode van ingrijpende stedebouwkundige veranderingen. De Rione I Monti werd in 1874 opgesplitst en zo ontstond Rione XV Esquilino. In 1921 kwamen er nog 7 rioni bij. Zie hier. Bij nummer XXII hield het op. Voor de latere stadsuitbreidingen buiten de Muren werd de term ‘quartiere’ gebruikt. In Google Maps vindt men alle rioni gemarkeerd. Tik in ‘Rione’ plus de naam en het kaartje staat op uw scherm.

Alle XXII rioni hebben hun logo. En verder is het aardig om te melden dat de straatnamen in het centrum van Rome gebeiteld zijn in een marmeren naamplaat. In het midden de straatnaam en rechtsboven de letter R. en het nummer van de rione. Wellicht ten overvloede: het gaat om de naamplaten bevestigd op de gebouwen.

De huidige 22 Rioni (binnen de Muren)

I Monti
II Trevi
III Colonna
IV Marsveld (Campomarzio)
V Ponte
VI Parione
VII Regola
VIII Sant’Eustachio
IX Pigna
X Campitelli
XI Sant’ Angelo

XII Ripa
XIII Trastevere
XIV Borgo
XV Esquilino
XVI Ludovisi
XVII Sallustiano
XVIII Castro Pretorio
XIX Celio
XX Testaccio
XXI Saba
XXII Prati

Terminologie

  • Rione. De term rione, bij de meervoudsvorming vervangt men de ‘e’ met een ‘i’, verwijst voornamelijk naar de historisch gegroeide stadsindeling van  Rome. De historische begrenzing zijn de Aureliaanse Muren. In totaal zijn er 22  Rioni. Aan het nummer gaat de letter R. vooraf.
  • Quartiere. Letterlijk ‘kwartier’, maar bijna altijd vertaald met wijk’. De moderne stadsuitbreidingen buiten de Muren noemt men quartieri, wijken. In het hedendaagse Italiaans worden beide termen nogal eens als synoniemen gebruikt. In totaal zijn er 35 Quartieri. Aan het nummer gaat de letter Q. vooraf.

Aantekeningen bij Historische Wijken van Rome

  • Zie voor de organisatie van de stad in regiones deze wikipediapagina.
  • Er bestaan diverse monografiën over de Romeinse historische wijken. De meeste teksten zijn geschreven vanuit een cultuur-historisch perspectief. De rione is ook een belangrijk thema in de historische stedebouwkunde.
  • Belangrijk is de reeks ‘Guide rionali di Roma’. Zij verscheen in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw en omvat iets meer dan vijftig deeltjes.  Gedetailleerde besprekingen van straten en gebouwen en veel z/w afbeeldingen.
  • Zie hier voor een algemene wikipedia pagina over de rioni in Rome.
  • Een handig overzicht van de wijken is het boek: I quartieri di Roma. Roma: Newton Compton editori, 2006. Er zijn zeven auteurs die elk één of meer wijken volgens een vast stramien beschrijven: een historisch overzicht en daarna enkele wandelingen door de wijk. Er worden 32 wijken beschreven. Inmiddels zijn er in Ostia nog drie wijken bijgekomen.
  • Voor een wikipedia pagina zie hier. Daar ook een Engelse versie.
  • Behalve het stedebouwkundige perspectief kent de stad ook een indeling op  bestuurskundig niveau en als derde de sector van de toponymie.